Lulie: “Kunnen fietsen is net zo belangrijk als het hebben van een zwemdiploma.”

04-05-2022
1851 keer bekeken

De oproep 'Wie is de oudste fietser van Nederland' (januari 2019) leverde niet alleen drie trotse winnaars op, maar ook een schatkist vol fietsverhalen van mensen die al hun hele leven met plezier en volharding doortrappen. Lees hier opvallende verhalen.

deel jouw fietsverhaal

Lulie (70 jaar) verhuisde in 1974 van Curaçao naar Nederland. Ze was toen 25 jaar oud en ging zelfstandig in een flat in Ridderkerk wonen. ‘Vroeger op Curaçao had je al wel een paar mensen die fietsten, maar dat was niet erg gebruikelijk, en niet altijd even veilig.

 ‘Vroeger op Curaçao had je al wel een paar mensen die fietsten, maar dat was niet erg gebruikelijk, en niet altijd even veilig. Toen ik dus als 25-jarige in Nederland kwam was het dus best een stap om het te leren.’

Zelf leren fietsen
‘Uiteindelijk heb ik het mezelf aangeleerd. Beneden in het park bij de flat waar ik woonde. Eerst viel ik steeds van de fiets af. Het is namelijk best lastig aan het begin om je evenwicht te bewaren. Toen durfde ik op een gegeven moment zelfs naar het winkelcentrum. Aan het begin was het een beetje onwennig met al het andere verkeer wat je dan tegenkomt, maar dat wende snel.’
‘Het ging steeds beter en op een gegeven moment durfde ik mijn zoon Melvin zelfs mee te nemen op de fiets.’ Ook haar kinderen heeft ze leren fietsen. Lulie: ‘Toen ze ongeveer drie waren heb ik ze leren fietsen, eerst met zijwieltjes en later een fiets zonder voor ze gekocht.’ Lulie is zich bewust van het belang van kunnen fietsen in Nederland: ‘Fietsen in Nederland is net zo belangrijk als het hebben van een zwemdiploma.’

Fietslessen geven
Ook anderen viel het op dat Lulie kon fietsen. Lulie: ‘Ik inspireer graag anderen en doordat kennissen hoorden dat ik kon fietsen ging dat balletje rollen en wilden ze het ook leren.’
Uiteindelijk ben ik zelf fietslessen gaan geven bij bekenden van me. Ik leerde ze fietsen en ze vonden het geweldig.

Spijkenisse, Rotterdam en Oostvoorne
‘Voorheen heb ik nog in Spijkenisse gewoond en daar fietste ik altijd. Je kon daar ook niet makkelijk met de fiets in de metro dus dat was voor mij ook de beste optie. Je kan met de fiets namelijk van deur tot deur reizen en met alleen de metro kom je er soms anders ook niet.’
‘In Rotterdam fiets ik minder dan vroeger in Spijkenisse. Maar voor mij is het ondanks mijn leeftijd nog geen probleem om de brug over te gaan en naar de binnenstad toe te fietsen. Soms fiets ik met mijn dochter, dat is wel fijn en gezellig. Ook makkelijk om iemand te kunnen volgen die de weg goed weet. Dat vind ik wel fijn. Mijn dochter heeft samen met haar vriend een caravan in Oostvoorne, daar ga ik soms ook wel naar toe en dan gaan we lekker samen hele stukken fietsen.
Ik zit eraan te denken om een elektrische fiets aan te schaffen omdat het fietsen wel zwaarder wordt nu ik ouder ben.’

Onderhoud
‘Hoewel ik een band kan plakken en ik het me kinderen ook heb geleerd, heb ik het nooit interessant gevonden om mijn eigen fiets te repareren. Je hebt toch niet voor niets fietsenmakers. Die zijn daarvoor, en die kunnen zulke dingen goed. En ze moeten toch ook verdienen?!’

Veiligheid
‘Wat ik aan veiligheid doe?’ Ik let altijd op mijn verlichting. Niet dat ik ’s avonds veel fiets, maar toch moet de verlichting altijd op orde is. En stel dat ik die elektrische fiets ga kopen, dan doe ik misschien ook wel een fietshelm op voor de veiligheid.’

Openbaar vervoer
Ook al mag Lulie in Rotterdam gratis met het OV tijdens de daluren, blijft ze voorlopig vooral gebruik maken van de fiets. ‘Ik fiets erg graag. Zomaar een rondje of voor de boodschappen.’ De fiets vindt ze ook een handig hulpmiddel: ‘Door een probleem met mijn arm mag ik niet te zware dingen tillen, daarom moet ik soms oppassen met het meenemen van boodschappen op de fiets.’

Afbeeldingen

X (voorheen Twitter)

Cookie-instellingen